چشمهای تو

ﭼﺮﺍ نمیکُشدﻣﺮﺍ،ﺧﺪﺍﯼ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺗﻮ

ﻣﯿﺎﻥ ﺁﺏ ﻭﺁﺗﺸﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺗﻮ

ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﺖ ﻏﺰﻝ،ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﯼ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ

ﺩﻟﻢ ﻋﺠﯿﺐ میکند،ﻫﻮﺍﯼ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺗﻮ

ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻟﺤﻦ ﺁﺏ ﻭ ﺁﯾﻨﻪ

ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺣﺮﻑ میزﻧﻢ،بجاﯼ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺗﻮ

ﺍﺯ ﺁﻥ شبی که ﺩﯾﺪﻣﺖ،ﻫﻤﺎﻥ ﯾﮑﯽ ﺩﻭ ﻗﺮﻥ ﭘﯿﺶ

ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﻝ،ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺗﻮ

ﺳﮑﻮﺕ ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻩ ﺗﻮ،ﻣﺮﺍ ﺷﮑﻨﺠﻪ میدﻫﺪ

ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺸﻨﻮﻡ،ﺻﺪﺍﯼﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺗﻮ

ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﺮﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ،ﺑﮕﻮﯾﻤﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻋﺮﻡ

ﻭﻟﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﻏﺰﻝ،ﻓﺪﺍﯼ ﭼﺸﻤﻬﺎی تو