بی خبر امدی

بی خبر امدی از راه  که نگارم بشوی
 بلبل خوش نفس باغ بهارم بشوی

بر من خسته دل و بی کس و تنها و غریب
 چو نسیمی بوزی صبر و قرارم بشوی
 
فکرت افتاد به سرم شد همه دردسرم
خواهی ایا که تمام کس و کارم بشوی

  با دو چشمان چو ماهت که پر از عشق و صفاست 
باعث روشنیه این شب تارم بشوی

من که دیوانه و مجنون نگاهت شده ام
شود ایا که تو هم مست و خمارم بشوی

با همه مهر و محبت که درونت  داری
تو پرستار و طبیب دل زارم بشوی

این سوالیست که هر لحظه ز خود میپرسم
دوست داری که تو هم دلبر و یارم بشوی