قلم میزند دلم

چندیست عاشقانه قلم میزند دلم
از ماجرای چشم تو دم میزند دلم

نام تو از شبی که به رگهای من دوید
یک در میان برای خودم میزند دلم

این را که مردمان ضربان نام کرده اند
دست خوشی است بر سر غم میزند دلم

روزی هزار بار ورقهای کهنه را
مشتاق و بی قرار به هم میزند دلم

هر جا به سبز خاطره های تو میرسد
انگار در بهشت قدم میزند دلم

یک شب به خنده گفت چرا داد میزنی
انقدر هی نگو دلم ... میزند دلم

حرفش ادامه داشت که بی اختیار من
گفتم عزیز من چه کنم ... میزند دلم

آرام برد گوش مرا روی سینه اش
دیدم چنین که اوست چه کم میزند دلم

دیدم دراین قمار دل او برنده است
دیدم فقط به قدر عدم میزند دلم